‘Sa Shliabh gheal gCua na féile, is fada uait i gcéin mé
Im’ shúil cois cuain im’ aonar, go tréith-lag faoi bhrón,
An tuille bhuí ar thaobh díom ‘dir mé gus tír mo chléibhe
‘Sa Shliabh gheal gCua na féile nac géar é mo sceol
Dá mbeinn-se ‘measc mo ghaolta i Sceitín glas na séimh-fhear
Nuair a scaipeann teas na gréinn’ ann ó spéir ghil gan smál
Nó dá mbeinnse ‘nnsúd faoi’n réilteann nuair a thuiteann drúcht ar féar ann
‘S a Shliabh gheal gCua nár dhéirc sin, dá mbfhéidir e fháil.

Sé mo léan ná fuaireas tógaint i léigheann, is mórchuid eolais,
I nGaoluinn uasal ceolmhar, ba sheolta mo bhéal,
Do threabhfainn cuaird thar sáile ‘s do thabharfainn bua thar barr chugat
Mar, a Shliagh gheal gCua, ba bhreá liom tú dh’árdach i réim;
Mo ghrá-sa thall na Déise ‘dir bhánta gleannta ‘s sléibhte,
O shnámhas anall thar tréan-mhuir táim traochta gan bhrí;
Ach ó bail le Dia mé ghlaoch as, mo shlán-sa siar go hÉirinn
Agus slán le Sliabh na Féile le saor-ghean óm chriodhe.