Ar maidin Dé Máirt bhí ábhar mór goil agam féin.
Bhí na gloinní ar chlár is iad lán amach go dtá ‘n béal.
Gach cumann ‘s gach cás, a mhíle grá, a raibh eadrainn ariamh.
Mo chúig mhíle slán le do lámh a bhíodh tharam ‘s nach mbíonn.

Nach cuimhin leat an oiche úd a bhí mé is tú, a ainnir na gciabh,
In ár luí ins an fhraoch ‘gus an saol ag gabháil tharainn aniar?
Cé gur milis a’ rud an fíon is diamsach bhíos daoine ina dhiaidh;
Bhí do theachtaire críonna, faraoir, a bhí mise gan chéill.

Tá a lán de na mná a mbíonn a ngrá leo ar bharr a gcúig méar
is a n-intinn le fáil i gos ard ag feara an tsaoil.
Ní hé sin do mo ghrá nó is lách an mhaise di é.
O, is go bhfeidcidh me an lá a mheidh an fáinne ag gabháil eadrainn araon.