Um Méan an Fhomhair do caitheamh dom ba tuirseach dúbhach mo scéal
Go breoite brónach ceasnaithe gan aiteas ins a tsaol;
Mo pháircín féir gan gearradh ‘gam de dheascaibh Chlainn a’ Bhreachlainn
Is féar na gcomharsan treascartha ‘s á chíoradh le gréin.

Do smaoiníos im’ aigne istoíche trí ‘m néall
Go raibh beirt de fhearaibh calma ar Uibh Ui Mhaoir
Faoi’n a ndéin gur chuireas teachtaireacht chun mo pháircín féir a ghearadh dhom
Is ba ghramhar, fáilteach freagarthach a thánadar araon.

Nuair a ghabhadar ar maidin ag sabháilt an fhéir
A bpící ‘gus a raca ‘ca i láimh gach n’aon,
Do chíoradar ‘gus scapadar, á chnuasach chun an eadartha
Is bhí na cocaí ceangailte le fáinne an lae.